[gdb] - pomocne instrukcje

Współpraca z gdb zaczyna się rozwijać, więc mała notka z najbardziej przydatnymi komendami, ale najpierw przydatne linki:

• http://www.csee.umbc.edu/~cpatel2/links/310/nasm/gdb_help.shtml
• https://sourceware.org/gdb/onlinedocs/gdb/Command-History.html

Te klika komend warto wpisać na stałe do pliku konfiguracyjnego ~/.gdbinit.

# zastąpienie domyślnego assemblera att, na wersję intel-owsą
set disassembly-flavor intel

# zapisywanie historii poleceń do pliku
set history filename ~/.gdb_history
set history save on
set history size 100000

# TUI - text user interface (po wywołaniu layout)
set tui border-kind ascii
set tui border-mode half
set tui active-border-mode bold

Komendy TUI, które pozwalają zorientować się co tak naprawdę dzieje się z programem:

• layout - wyświetla pseudo okno, w którym może być prezentowany kod assemblera, rejestry lub kod źródłowy. Przykładowe wywołania: layout asm, layout src, layout reg
• info win - informacja o wyświetlanych oknach
• focus - przełączanie focusu na różne okna, przydatne przy pracy z myszką, przykład: focus cmd
• refresh - odświeża wszystkie okna, sam nie wiem czemu, ale ich wygląd często się psuje. Wygodniejszą metodą służącą odświeżaniu jest zastosowanie skrótu klawiaturowego, ale o tym poniżej

Przydatne skróty klawiaturowe w pracy z TUI.

• Wyłączanie TUI, można zastosować jeden z poniższych skrótów:
  
  • Ctrl+x Ctrl+a
  • Ctrl+x a
• Odświeżanie okien - odpowiednik komendy refresh:
  
  • Ctrl+x+l
• Włączanie layoutu
  
  • Ctrl+x 1 - jedno okno
  • Ctrl+x 2 - dwa okno


• Szybkie odwołanie się do komend z historii, bez potrzeby fokusownia okna cmd i używania strzałek
  
  • Ctrl+p/Ctrp+w - góra/dół

Operowanie z kodem, to przede wszystkim prezentacja wycinków pamięci w jakimś przyjaznym formacie:

• display - wyświetla zmienną/rejestr, przy każdym zatrzymaniu programu, np. display $eax
• x - wyświetlanie zwartości pamięci, format wywołania wygląda następująco
  x/[rozmiar][format][rozmiar pola] [adres], gdzie:
  
  • Rozmiar - ilość bajtów jakie będą wyświetlone
  • Format:
    
    • d - dec
    • x - hex
    • z - jakeiś inne hex?
    • u - unsigned dec
    • f - float
    • c - char (ASCII)
    • a - adres
    • i - instrukcja
    • s - string
  • Rozmiar pola:
    
    • b - byte (8 bitów)
    • h - halfword (16 bitów)
    • w - word (32 bity)
    • g - giant (64 bity)

Przykład użycia x:

(gdb) x/12xb 0x8048af4
0x8048af4 <_ZN8MyClass1C2Ev>:    0x55  0x89  0xe5  0x83  0xec  0x08  0x8b  0x45
0x8048afc <_ZN8MyClass1C2Ev+8>:  0x08  0x83  0xec  0x0c

Debugowani kodu assemblera trochę różni się trochę od sytuacji, gdy działamy tylko z kodem źródłowym. W takim wypadku zamiast wyniku działania jednej linii kodu, interesuje nas bardziej jaki jest wynik działania jednej instrukcji kodu:

• si - wykonuje pojedynczą instrukcję